Jordy was nog maar 8 jaar jong toen hij, als enige uit een gezin van vier kinderen, uit huis geplaatst werd. In eerste instantie voor drie maanden. Uiteindelijk werd dit bijna acht jaar.

Ik heb met Jordy en Joost (zijn begeleider destijds vanuit Pluryn) afgesproken in een koffietentje in Nijmegen. Jordy is een voorkomende jongen en je zou hem ouder schatten dan zestien als je hem ziet. Hij oogt zenuwachtig en ik heb al snel met hem te doen. Het is ook nog al wat, iemand die je niet kent, die je gaat intervieuwen over je leven. Na wat gerustellende woorden gaan we van start en wil Jordy ook graag zijn verhaal doen.

Jordy, jij en Joost kennen elkaar al lang, wat herinner je nog vanaf het begin?

Ik was acht toen ik uit huis geplaatst werd en op de crisisopvang kwam. In die tijd was mijn stiefzusje net geboren, mijn moeder en stiefvader hadden veel problemen en het was erg druk. Ook financieel ging het erg slecht. Toen werd er besloten door de gezinsvoogd dat mijn moeder niet meer voor mij kon zorgen. Eerst zou dat maar voor een paar weken zijn maar dat duurde uiteindelijk jaren.

Hoe was het voor jou op de crisisopvang?

Ik kan daar niet alles van herinneren, dat wil ik denk ik ook niet. Maar ik zat daar eerst een paar weken en ging toen, op het zelfde terrein, na een groep waar alleen kinderen van 8/9 jaar jong zaten. Ik weet dat ik daar veel verdriet had, ik probeerde de pijn te vergeten maar moest op mijn kamer vaak huilen omdat ik mijn moeder miste.

Hoe lang ben je daar uiteindelijk gebleven?

Ik ben van de groep verhuist naar een andere groep in de wijk. Daar zaten kinderen die zelfstandiger konden wonen en leerde ik ook veel dingen. Bijvoorbeeld zelf met de trein reizen, eten koken en dat soort dingen. Joost kwam gelukkig vaak langs om te kijken hoe het met me ging. We voetbalde ook vaak samen, dat vond ik altijd erg fijn. Maar ik wilde wel altijd graag weer naar mijn moeder, ik wilde weer thuis wonen.

Je bent weer thuis gaan wonen, hoe ging dat?

Dat gebeurde in 2014, met hulp van Joost en Fieldwork werd mijn kamer ingericht en had ik ook weer een fijne plek. Ik was weer bij mijn moeder. Maar ik was ook angstig, er ging nog veel fout thuis en ik was bijvoorbeeld bang dat ik teveel at en dat ik daardoor teveel geld kostte. Ik had het idee dat ik de schuldige was van nog meer financiele problemen en meer druk al zeiden mijn begeleiders dat ik het heel erg goed deed. Na een jaar bleek toch dat het niet goed ging thuis en niet goed ging met mijn moeder. Ik ging daarom bij mijn tante wonen. Nu zit ik inmiddels op een woongroep waar ik met andere jongeren zelfstandig woon.

Hoe zie je de toekomst?

Ik hoop dat ik Joost blijft zien, en ook af en toe mag rekenen op Fieldwork. Zo ben ik eens met Robbie naar NEC gegaan en heb ik daar spelers ontmoet. Ik heb ook een gitaar gekregen en versterkers. Ik vind gitaar spelen super gaaf! Ik mocht ook naar een concert met mijn vriendin in de Goffert. Dit soort leuke dingen krijg ik dan via Fieldwork/Robbie. Maar het allerbelangrijkste is dat ik op school mijn best doe en dat ik later een goede baan krijg. Dan kan ik voor mezelf én voor mijn moeder gaan zorgen.